توی مبل فرو رفته بودم

و یکی از مجلات مدی که زنم همیشه میخرید رو نگاه میکردم

چه مانکن هایی ، چقدر زیبا و شکیل و تمنا برانگیز !

زنم داشت با گلدان شمعدانی که همیشه گوشه اتاق است ور می رفت .

شاخه های اضافی را می گرفت و برگ های اضافه را جدا می کرد .

از دیدن اندام گرد و قلمبه اش لبخندی گوشه ی لبم پیدا شد ؛

از مقایسه او با دخترهای تو مجله خنده ام گرفته بود .

زنم آنچنان سریع برگشت و نگاهم کرد که فرصت نکردم

لبخندم را جمع و جور کنم .

گلدان شمعدانی را برداشت و رو برویم ایساتاد و گفت :

“ نگاه کن !

این گل ها هیچ شکل رزهای تازه ای نیستند که دیروز خریده ام.

من عاشق عطر و بوی رز هستم ؛

جوان ، نورسته ، خوشبو و با طراوت .

گل های شمعدانی هرگز به زیبایی و شادابی آنها نیستند

اما

می دانی تفاوتشان چیست ؟

در ریشه هایی که تو خاکند .

رزها ریشه ندارند و دوروزی به اتاق ما صفا می دهند

بعد پژمرده می شوند.

ولی شمعدانی ها ریشه در خاک دارند.

سعی میکنم همیشه صفا بخش اتاقمان باشند .“

چرخی زد و روی یک صندلی راحتی نشست .

کنارش رفتم و گونه اش را بوسیدم .

این لذت بخش ترین بوسه ای بود که به گونه یک شمعدانی زدم .

دکتر صدرالدین الهی