به حکیمی گفتند:
از زور گرسنگی مجبور شدیم کوزه سفالین یادگار سیصد ساله ی اجدادمان را بفروشیم.

حکیم گفت:
خدا روزیتان را سیصدسال پیش کنار گذاشته و اینگونه ناسپاسی میکنید